شروط بی اثر در قرارداد کار
یک سری شروط در قرارداد کار وجود دارد که هیچگونه اثر و اعتباری نسبت به اینکه کارفرما بخواهد آنها را اجرایی کند، ندارد.
چند شروط مهم و بلااثر که در قراردادها خیلی رایج هست.
اولین مورد بحث داوری در قراردادهای کار هست که به هیچ عنوان این موضوع پذیرفته نیست. مراجع صالح نسبت به رسیدگی اختلافات کارگری و کارفرمایی فقط مراجع حل اختلاف وزارت کار هستند و رای داور تاثیری در خاتمه قرارداد یا حتی بحث ضرر و زیان در قراردادهای کار ندارد.
دومین شرط یا توافقی که گذاشته می شود، بحث خاتمه قرارداد هست، به این شکل که کارفرما اعلام می کند که می توانم به عنوان مثال ۱۵ یا ۳۰ روز قبل با کارگر خود قرارداد را خاتمه و قطع همکاری را اعلام کنم. این مورد هم تاثیری ندارد چراکه در قراردادهای مدت موقت یا کار معین طبق تصریح ماده ۲۵ قانون کار به هیچ عنوان دو طرف حق فسخ یکطرفه قرارداد را ندارند.یکی دیگر از موارد این هست که حقوق و مزایای کمتر از قانون کار در نظر گرفته می شود، اما باز هم در زمان شکایت، این کارفرما هست که محکوم می شود و باید مابه التفاوت ها را پرداخت کند. چون قانون کار، قانون آمره هست و توافق کمتر از حداقل ها به هیچ عنوان حتی با رضایت کارگر، امکان پذیر نیست.
موضوع بعدی توافق در خصوص حق بیمه کارگران است. به عنوان مثال کارگر پس از مراجعه به کارفرما، پول بیمه را به صورت نقدی دریافت می کند، اما در زمان شکایت تخلف کارفرما به دلیل مداخله در امور دولتی و توافق باطل، محرز می شود. سازمان تامین اجتماعی به هیچ عنوان این توافق را نمی پذیرد و کارفرما اینجا هم پول را پرداخت کرده و ضمن اینکه باید به نرخ روز حق بیمه را با جریمه پرداخت کند.
